|
ข่าว: เด็กขี้อาย
โดย
 อชิร
ห้องสมุดโรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์
เมื่อ07:46 11/สิงหาคม/2563 (4 ปี 10 เดือนที่แล้ว) |
เด็กขี้อาย
เมื่อคุณแม่พาน้องพลอยซึ่งมีอายุ 3 ขวบเศษไปเล่นที่บ้านเพื่อน น้องพลอยได้แต่นิ่งเฉยไม่ยอมทำอะไรเลย ไม่ยอมเล่นกับเด็กอื่นๆ น้องพลอยจะยืนเกาะขาแม่ตลอดเวลาและเดินตามไม่ยอมห่าง น้องพลอยจะคลอเคลียแม่ตอลดเวลา คุณแม่รู้สึกเป็นห่วงเพราะน้องพลอยไม่ยอมเข้าสังคม คุณแม่ต้องการให้น้องพลอยพึ่งตนเองได้ และเล่นอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆ คุณแม่จึงมีคำถามอยู่ในใจว่า “เป็นไปได้ไหมว่า ฉันเป็นแม่ที่ไม่ดี ไม่ออกไปทำงานนอกบ้าน ฉันอยู่กับเขาตลอดเวลาทำให้เขาติดฉันอย่างมาก” เป็นเด็กเป็นอย่างนี้พ่อแม่อาจโทษตัวเอง ทำให้เกิดความไม่สบายใจ อันที่จริงแล้ว เด็กขี้อายมีสาเหตุหลายประการด้วยกัน
สาเหตุของเด็กขี้อาย ได้แก่
1.พื้นฐานอารมณ์ของเด็ก
เด็กประมาณ 15% จำเป็นต้องใช้เวลาระยะหนึ่งสำหรับอุ่นเครื่องในการปรับตัวเกี่ยวกับอาหารการกิน ของเล่นใหม่ๆ หรือคนแปลกหน้า เมื่ออายุประมาณ 2 ขวบ เด็กก็จะเริ่มแสดงความระมัดระวังกับสิ่งแวดล้อมภายนอก จะมองสิ่งต่างๆ ว่าเป็นสิ่งใหม่ และเป็นสิ่งที่ดูน่ากลัวสำหรับเขา ผู้ใหญ่บางคนเมื่อเห็นเด็กน่ารักก็อยากเข้าไปทักทายเข้าไปพูดคุยด้วย บางคนก็เข้าไปกอดจูบ ซึ่งจะทำให้เด็กรู้สึกกลัว ในขณะเดียวกันเด็กก็อยากกจะสำรวจสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ อยากเล่นอิสระ แต่การยืนดูอยู่ห่างๆ ก็เป็นการอุ่นเครื่องหรือการเตรียมความพร้อมในการเล่นกับเพื่อนครั้งต่อไป
2.การเลี้ยงดูที่เข้มงวดเกินไปและไม่ฝึกให้เด็กแสดงออก
พ่อแม่ที่เข้มงวดกับเด็กมากเกินไปมักตำหนิหรือผลักเด็กให้กระทำบางสิ่งบางอย่างในขณะที่เด็กยังไม่พร้อมจึงทำให้เด็กคับข้องใจ กังวลใจ เกิดความกลัวและไม่กล้าแสดงออก กลายเป็นเด็กขี้อายไปในที่สุด
3.การเลี้ยงดูอย่างทนุถนอม
บางครอบครัวที่พ่อแม่เป็นห่วงลูกมากเกินไป จะเลี้ยงลูกด้วยความวิตกกังวล ไม่ยอมให้ลูกมีโอกาสได้เล่นตามลำพังหรือเล่นกับเพื่อนๆ เมื่อเด็กจะเล่นหรือมทำอะไร พ่อแม่คอยห้ามปรามตลอดเวลา ไม่อนุญาตให้เด็กปีนป่าย ไม่ยอมให้เด็กวิ่งเล่นกลัวว่าจะหกล้ม ไม่ให้ขี่จักรยานนกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ ทำให้เด็กเกิดความกลัวไม่มั่นใจและไม่กล้าทำอะไร
4.การที่เด็กถูกล้อบ่อยๆ
โดยทั่วไปเด็กต้องการเป็นที่ยอมรับของเพื่อนๆ และสังคมรอบช้าง ปมด้อยบางอย่าง เช่น อ้วน ขี้แย ตัวเล็ก เป็นต้น เด็กจึงถูกเพื่อนล้อเลียนบ่อยๆ ซึ่งเด็กมักจริงจังกับเรื่องนี้มาก ทำให้เด็กแยกตัวเองออกจากเพื่อน ไม่ยอมเล่นกับเพื่อนๆ อาย ไม่กล้าพูด กล้าแสดงออก
5.เด็กอยู่ในครอบครัวเล็ก
ครอบครัวเล็กๆ ที่มีเฉพาะพ่อแม่ลูก เด็กจึงไม่มีโอกาสได้พบปะกับผู้คนมากนัก โดยเฉพาะกรณีที่พ่อแม่ห่วงและหวงลูกมากๆ ไม่ยอมให้ใครอุ้มเด็ก เมื่อพ่อแม่พาเด็กออกนอนบ้านเด็กก็จะเหนียมอาย ไม่กล้าพูดไม่กล้าเล่นกับใคร ซึ่งจะแตกต่างจากเด็กที่มาจากมาครอบครัวใหญ่ หรือเด็กมาจากครอบครัวที่มีโอกาสพบปะผู้คนบ่อยๆ
6.เด็กที่มีปัญหาบางอย่าง
เด็กที่พิการหรือมีปัญหาบางอย่างเช่น ปัญญาอ่อน พูดช้า ขาพิการ ฯลฯ อาจรู้สึกว่าตนเองทำอะไรได้ไม่เท่าเทียมกับเพื่อนๆ ในวัยเดียวกัน ในขณะเดียวกันเด็กก็ได้รับการฝึกฝนทักษะด้านต่างๆ อย่างมากมาย และบ่อยครั้งที่เด็กทำไม่ได้ตามที่พ่อแม่และครูต้องการ จึงทำให้เด็กไม่มั่นใจและไม่ภาคภูมิใจ เมื่อคนแปลกหน้าเข้าไปทักทายและพูดคุยด้วย เด็กก็จะขี้อาย นั่งนิ่งๆ ไม่ยอมพูดจา
7.พ่อแม่ขี้อาย
พ่อแม่ที่พูดน้อย ไม่ชอบเข้าสังคมจะทำให้เด็กขาดโอกาสเข้าสังคม ขาดการกระตุ้นจากพ่อแม่ และซึมซับความขี้อายจากพ่อแม่ด้วย
การแก้ไข
1.จัดการอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยอนุญาตให้เด็กอยู่ใกล้ๆ แม่ขณะที่เด็กดูเพื่อนๆ แม่ขณะเด็กดูเพื่อนๆ เล่นเพื่อเตรียมความพร้อมในการเล่นครั้งต่อไป เพราะเด็กจะต้องใช้เวลาในการอุ่นเครื่อง จนกว่าเด็กพร้อมและมั่นใจที่จะเล่นกับเพื่อนๆได้
2.ไม่ผลักดันเด็ก ถ้าไม่ยอมสวัสดี หรอไม่ยอมเข้าหาผู้ใหญ่ ไม่ยอมเล่นกับเพื่อนๆ หรือทำในสิ่งที่ผู้ใหญ่ต้องการและเห็นว่าสมควรทำ พ่อแม่ไม่ควรจะบังคับอาจยอมโอนอ่อนผ่อนตามเด็กบ้าง ถ้าบังคับเด็กก็จะขัดขืนและเกิดการต่อต้านเอาชนะกันได้ และไม่ควรบอกคนอื่นๆ ว่า “เขาเป็นเด็กขี้อาย” เพราะเมื่อพูดเช่นนั้นบ่อยๆ เขาจะรับสมญานั้นเป็นจริง แม่อาจชวนเด็กไปทำกิจกรรมนั้นพร้อมกับแม่
|
|
ข่าว
Copyright 2025. All Rights Reserved.